Olga en Nanning

Olga en Nanning gingen jullie voor.

Zij vetrokken zeven weken na hun trouwfeest naar het sprookjesachtige Jordanië. Hieronder een paar highlights van hun reis.

“Iets langer dan 4 uur vliegen landen we op een klein vliegveldje, ergens in de kale leegte. De warmte overvalt ons een beetje. Er staat iemand van Discovery op ons te wachten. Hij helpt ons met de benodigde visa en binnen een kwartier staan we met onze koffers buiten. Onze auto met privéchauffeur staat daar klaar. Hij zal ons de komende 4 dagen rondrijden door Jordanië!

Onze eerste overnachtingplaats is Wadi Rum, de grootste vallei in de woestijn van Jordanië.  We zullen er overnachten in een Bedoeïenenkamp. We krijgen thee, gemaakt van allerlei kruiden en hout en gekookt op houtvuur. Natuurlijk was er veel suiker toegevoegd aan de thee. Jordaniërs zijn echte zoetkauwen. ‘s Morgens begint onze reis per jeep. Natuurlijk doen we ook Petra aan. Hiervoor moeten we eerst een half uur door de bekende kloof wandelen. Dan zien we het beeld dat in bijna elke reisgids is afgebeeld: De wanden van de kloof en daarachter een deel van de schatkamer van de farao.
Erg indrukwekkend. Als op het plein voor de schatkamer staan zien we pas hoe hoog en hoe indrukwekkend dit gebouw is. Geweldig dat men zo lang geleden zo iets moois heeft weten te maken.

We overnachten in het Petra Taybet Zaman hotel. Jaren geleden was dit hotel een bedoeïenen dorp, gedeeltelijk uitgehakt in de rotsen. Toen de bedoeïenen het dorp hadden verlaten en het vervallen was achter gebleven is het opgekocht door een hoteleigenaar. We genieten er van de zonsondergang. Deze wordt begeleidt door de oproep tot het gebed dat uit de verschillende moskeeën in de omgeving klinkt.

Onze reis gaat verder. Onze chauffeur verteld dat de politie heilig is in Jordanië. Men heeft hier nog respect voor de politie. Daarnaast verteld hij dat erg veilig is. Toerisme is de grootste bron van inkomen van het land.

Naarmate we verder naar het noorden rijden veranderd het  landschap. Het kale woestijn landschap veranderd in een groener heuvellandschap. Faris, onze chauffeur verteld dat het hier in de winter flink koud kan zijn. Er ligt dan vaak wel een meter sneeuw. Voor ons is dat, nu het bijna 40 graden is, nauwelijks te geloven.
De lunch is in Jordanie de belangrijkste maaltijd van de dag. Mensen trekken rustig een paar uur uit voor de lunch. De kabab is inderdaad heerlijk.

Het oude centrum van Jerash is een oude Romeinse stad. We wanen ons in oude Romeinse tijden. De zuilengalerij om het oude marktplein is nog bijna helemaal in tact. Er bijzonder aan de stad is de riolering die onder de hoofdweg loopt. Deze is een paar duizend jaar oud en werkt nog steeds. In het amfitheater van de stad krijgen we een optreden van gepensioneerde Jordaanse militairen. Zij speelden Schotse liedjes op een doedelzak.

Op de weg naar Aqaba, stoppen we in Madaba, een stad waar voornamelijk Christenen wonen.  We bezoeken hier  de Grieks- orthodoxe kerk.  In deze kerk is een van de oudste landkaarten ter wereld te zien. Hij is gemaakt in mozaik op de vloer van de kerk. Op de kaart staat een groot deel van Egypte, Jordanie en Israel. Jeruzalem is het centrum van de kaart. Als we langs een souvenirwinkeltje lopen worden we door de eigenaar uitgenodigd om thee te komen drinken. We nemen de uitnodiging natuurlijk aan en kletsen met de man over zijn kinderen die in Nederland wonen.

Op Mount Nebo is het erg druk. Veel Amerikaanse toeristen willen de top van de berg bezichtigen. Op deze berg zou Mozes het beloofde land hebben gezien en daarna zijn gestorven. Van het beloofde land zien wij echter weinig. Israel lijkt in een grote stofnevel te hangen. De Dode zee! Vanaf Mount Nebo nemen we een slingerweg naar beneden. We rijden door een mooi groen landschap. Vele mensen komen hier jaarlijks om te kuren. Ze hopen door het water van de Dode zee van hun huidklachten af te komen.

We sluiten onze reis af met een paar nachten in weelde in Aqaba aan de Rode zee.
Snorkelen, vissen… vanaf ons privéstrand genieten we volop. Met een glasbodemboot worden we naar de mooiste koraalriffen gevaren. We zwemmen tussen de vele gekleurde vissen. Er zijn vooral veel oranje vissen te zien. De vissen lijken zich weinig van ons aan te trekken en zwemmen rustig door.

Helaas de spullen zijn ingepakt en de winterkleding ligt bovenop in de tassen.
We worden netjes op tijd opgehaald door een chauffeur. Die ons naar het vliegveld brengt. De chauffeur gaat mee naar binnen en zorgt dat onze spullen ingecheckt worden. We zijn zo door de douane heen. We bedankten onze chauffeur voor zijn hulp en gaan dan naar de overvolle wachtruimte. Op weg terug naar Nederland. We sluiten Jordanië en zijn gastvrije mensen in onze hart.”