Tazekka NP
Wat een bofkonten zijn wij vandaag. Allereerst slapen we een beetje uit en ontbijten rustig. Het weer is dan nog redelijk bewolkt, maar de vooruitzichten zijn erg slecht. Maar eenmaal op weg in ons koekblik begint de zon te schijnen. We rijden eerst de saaie weg naar Taza. Onderweg komen we veel politie tegen en ik bedenk me dat zowel mijn rijbewijs als de autopapieren nog in de koffer op de hotelkamer liggen. Nou ja, op goed geluk dan maar…. Nog geen 10 minuten later na de tolpoortjes word ik van de weg gehaald. Ik zou te hard hebben gereden, ja natuurlijk. Of ik mijn papieren wil laten zien. We hadden inmiddels even het rijbewijs van Therese aan mij gegeven dus die gaf ik aan de aardige jongeman. Of ik Frans sprak, uh nee meneer alleen Engels. Hij snapte wel redelijk wat ik bedoelde, maar of ik even de motor uit wilde zetten. Ja hoor geen probleem ik stap ook wel even uit. Probleem, probleem en nu. Beide agenten wisten het ook even niet. Of ik dan maar 150 dirham wilde betalen. Prima, als ik dan weg mag. Of we alleen op pad waren, ja meneer twee vrouwen alleen. Oke vooruit, ik laat het bij een waarschuwing, maar niet meer doen hoor. Goed meneer, doeg, snel weg hier voor hij zich bedenkt!
En verder gaat de reis, nog meer opletten op de snelheid, want hier komen we niet nog een keer mee weg waarschijnlijk. We rijden wat door Taza in de hoop een bakker te vinden, maar helaas. Zo krijgen we wel een beetje een indruk van de stad. De oude medina heeft een mooie muur met kantelen. Na de medina duiken we de bergen van het park weer in. De weg klimt al omhoog en al snel komen we bij de eerste bezienswaardigheid. Een mooie waterval en door de enorme regenval van vannacht stroomt hij aardig. Hoe hoger we komen, hoe mooier het uitzicht wordt op Taza. We stoppen bij het enige cafe in het park om te lunchen. Voor €3,5 hebben we 2 broodjes omelet, verse jus en koffie.
We rijden verder de berg op en het lanschap verandert constant. Van rotsen, tot kale vlaktes en besneeuwde bergtoppen. Helaas zijn de grotten die we wilden bezoeken nog steeds dicht. We klimmen uiteindelijk tot een hoogte van 1200 meter en belanden in een dik pak sneeuw. Ze hebben de weg vanmorgen met een sneeuwschuiver schoon moeten maken. De weg naar beneden is met veel bochten. Eenmaal terug in ons hotel drinken we thee en besluiten om nog en stuk te gaan wandelen.
Vanuit ons hotel loopt een smal pad de berg op. We klimmen helemaal naar de top. Om ons heen horen we alleen de schapenhoeders en hun schapen. Op de terugweg komen we bij een grot waar kleine jonge geitjes zitten, helemaal alleen en ze vinden ons erg interessant. Als we later verder lopen blijven ze maar mekkeren. We zijn net voor een enorme bui terug bij het hotel. Zoals gezegd, wat een bofkonten waren wij vandaag.